Interview van de maand




Een interview kan door leuke vragen, een juiste sfeer creëren en door de juiste vragen te stellen een gesprek een eigen karakter meegeven

Een interview, wie weet binnenkort ook het jouwe?


2 mei 2013
Helen Meurs 


Mijn proloog over dit interview is heel kort. Ik heb behoefte om jullie snel naar de eerste vraag te leiden. Het is prachtig...... zo mooi verwoord en als je tussen de regeltjes door, de piepkleine woordjes van  "JaNee" hoort heb je de boodschap zeker begrepen.
   
Patsy: Lieve Helen hoe gaat het met jou en hoe gaat met je vele lievelingetjes?

Het gaat goed met me, ik voel me een gelukkig mens omdat ik dagelijks bezig kan en mag zijn met mijn grootste passie en omringd wordt door zoveel poppen die me nog steeds blij maken. Binnen de muren van mijn bedrijf beleef ik samen met mijn poppen elke dag weer nieuwe avonturen, de poppen reiken me zoveel aan, we hebben zoveel lol samen en het blijft een cadeautje om te zien wat er gebeurt als ik de stem van de pop volg en mijn eigen volwassenheid even vergeet.

Patsy: Je handpoppen zijn prachtig, wanneer en hoe zijn ze in jou leven terecht gekomen?

Ik heb altijd al iets gehad met handpoppen, als kind was ik al gefascineerd door de Muppet Show. Het duurde nog wel een poos voordat ik zelf met handpoppen aan de slag ging, dat begon zo’n 20 jaar geleden toen ik door een evenementenburo gevraagd werd om poppenkastvoorstellingen te gaan geven. Dat was een baantje wat ik naast mijn studie aan de Pabo (lerarenopleiding kleuter- en lageronderwijs) deed. Ik kwam er al snel achter dat de poppenkast en ik geen vriendjes waren, dat dat geen vorm was die bij me pastte en dat ik het veel leuker vond om via de pop het directe contact met kinderen op te zoeken. De poppenkastvoorstellingen liet ik dus aan een ander over en ging zelf verder met de handpop als interactief medium binnen de leersituatie en de klas.

De handpop zou een klein onderdeel zijn van mijn afstudeerstage maar de resultaten die ik boekte met de handpop waren zo enorm en inspirerend dat ik mijn afstuderen een jaar heb uitgesteld en in dat jaar bezig ben gegaan met het onderzoeken van de magie van de handpop, wát maakte nou precies dat kinderen daar zo makkelijk tegen begonnen te praten en op welke manier zou deze magie ingezet kunnen worden om kinderen binnen de onderwijsleersituatie te stimuleren in hun ontwikkeling, en dan met name in hun sociaal-emotionele ontwikkeling. Daar heb ik vervolgens mijn afstudeerscriptie over geschreven.

Vanaf de eerste dag dat ik als juf de klas binnenstapte heb ik handpoppen gebruikt, bij kleuters maar ook bij oudere kinderen (zelfs in groep 8, wat bij jullie de hoogste klas in het lager onderwijs is) in eerste instantie vooral handpoppen die ik zelf had gemaakt maar omdat ze intensief werden gebruikt door mij maar ook door de kinderen, gingen die nogal eens kapot en was hun gebruik door de kwetsbare materialen toch wat beperkt. Voor de kinderen was het een groot drama als de pop kapot ging omdat ze zich er aan gehecht hadden en als de pop per ongeluk in handen van een kind kapot was gegaan (wat natuurlijk nooit de bedoeling van dat kind was geweest) dan moest dat kind dat nog weken, soms maanden horen en dat vond ik pedagogisch gezien niet zo geweldig, dus ging ik op zoek naar handpoppen die ik én kon wassen maar ook kon vervangen voor een identiek exemplaar als hij versleten was.

Voordat ik bij de Living Puppets uitkwam, heb ik veel verschillende poppen uitgeprobeerd en ontdekte ik dat een ‘bekpop’ (een pop met een beweegbare mond) meer impact op kinderen had dan een pop die zijn/haar mond niet kon bewegen. Veel poppen bleken kwalitatief niet zo geweldig te zijn dus ik bleef doorzoeken naar de ‘perfecte pop’, die vond ik in de Living Puppets, die hadden alles wat ik graag zag in een pop, ze waren goed gemaakt, goed bespeelbaar, de materialen waren goed en aaibaar, de uitstraling van de pop was vriendelijk en toegankelijk en kinderen vielen er als een blok voor.

In 2004 kwam ik voor de tweede keer in een burnout terecht en dat was het moment waarop ik me af ging vragen of er voor mij nog wel een toekomst in het onderwijs lag. Ik was enorm gedreven en met een groot idealisme het onderwijs in gegaan, ik hield van mijn werk in de klas en met de kinderen maar had ook het gevoel dat ik mijn ei niet helemaal kwijt kon in het onderwijs als systeem, dat ik geacht werd in een keurslijf te stappen wat niet echt bij me past en me beperkte in mijn eigen ontwikkeling. Op dat moment begon het idee om Wonderbaarlijke Spiegels (beter bekend als handpop.nl) op te gaan richten en daarin al mijn kennis en vaardigheid over het werken met de handpop als pedagogisch hulpmiddel, vorm te krijgen. In Wonderbaarlijke Spiegels kon ik mijn passie voor de handpop combineren met mijn liefde voor het kind en zijn/haar ontwikkeling, bleef ik betrokken bij het onderwijs maar op een manier waarin ik meer vanuit mijn eigen overtuigingen kon gaan werken.

Patsy: 9 maart vorig jaar is Bientje (Lene) bij mij komen wonen en al van de eerste minuut besefte ik dat ze een grote psychologische hulp kan bieden aan kinderen en bejaarden. Ervaar jij dat ook?

Ja, dat is één van de eerste dingen die me opvielen en fascineerden toen ik met handpoppen ging werken. Het contact tussen pop en kind (of volwassene, of bejaarde, of…..) is zo snel gemaakt en wordt, als de pop aan kan sluiten bij de belevingswereld, als zo laagdrempelig ervaren dat het mogelijk wordt om via de pop door te dringen in diepere lagen en problematieken die vaak als bedreigend worden ervaren. De pop wordt over het algemeen niet als bedreigend ervaren maar als een veilig vriendje en dat maakt dat er veel meer tegen de pop verteld wordt, dat kinderen veel meer van zichzelf laten zien in het bijzijn van een pop en dat ze veel opener en ontspannen zijn in het bijzijn van een pop. Maar het is wel iets waar zorgvuldig mee omgegaan moet worden want het vertrouwen in de pop kan ook zo weer weg zijn wanneer de pop of degene die de pop bespeeld misbruik maakt van dat vertrouwen. Een handpop is een fantastisch hulpmiddel maar het is ook een hulpmiddel wat bedreigend kan worden wanneer er verkeerd mee omgegaan wordt. Het is niet zo dat wanneer men een pop ter hand neemt, de rest dan allemaal wel vanzelf gaat en kinderen hun hele ziel en zaligheid automatisch op tafel gooien, dat moet ook geen doel op zich zijn vind ik. Werken met een handpop begint bij je te realiseren dat je een prachtig hulpmiddel in handen hebt, je af te vragen wat precies maakt dat kinderen dat hulpmiddel zo aantrekkelijk en veilig vinden en at in stand proberen te houden. Soms druisen de dingen die je de pop laat doen in tegen je eigen pedagogische overtuiging, tegen je eigen waarden en normen maar juist door die overtuigingen, waarden en normen niet aan de pop te koppelen ontvang je informatie die je anders niet zou krijgen maar waar je in je eigen rol wel weer iets mee kunt en wat vaak ook tot meer inzicht in de situatie leidt.

Patsy: wanneer bent u voor het laatst enorm blij geweest?

Gisteren. Toen zag ik voor het eerst jonge eekhoorntjes rondom mijn huisje in het bos. Eekhoorntjes maken me altijd blij, ik heb een paar voederplaatsen voor eekhoorntjes in mijn tuin omdat ik ze zo leuk vind en tot gisteren kwamen daar vooral volwassen eekhoorns op af maar nu dus ook kleintjes.

Patsy: Wat is jou mooiste karaktereigenschap?

Mijn creativiteit denk ik, als kind was ik al een knutselaar en maakte ik alles wat ik bedenken kon. Nu knutsel ik niet meer heel veel met materialen maar wel met woorden, gegevens en situaties die ik omzet naar inhouden die ik via de pop aan kan bieden.

Patsy: Wat is je slechtste karaktereigenschap?

Ik ben vrij rechtlijnig en dwangmatig, dingen moeten wel vaak gebeuren zoals ik ze heb bedacht want anders raak ik van de wap. Ik ben dan ook niet iemand met wie het makkelijk samenwerken is. Geduld en tact zijn ook niet mijn sterkste kanten J

Patsy: Voor welke persoon heb je grote bewondering?

Voor Oprah Winfrey, ik vind het fantastisch wat zij heeft gepresteerd en hoe zij haar bekendheid aanwendt om mensen te helpen, te informeren en projecten te starten waar zij in gelooft.

Patsy: Wat vind je zo mooi in andere mensen?  

Gedrevenheid, overtuiging en het vermogen om het leven in eigen hand te nemen. Ik hoef overtuigingen niet te delen om iemand toch mooi te vinden of te bewonderen, het feit dat iemand staat voor waar hij/zij in gelooft en daar op een positieve manier naar handelt vind ik mooi.

Patsy: Wat kan je in mensen vreselijk ergeren?  

Mensen die altijd ontevreden zijn en de schuld daarvan buiten zichzelf zoeken. Mensen die weigeren te kijken naar hun eigen aandeel in een ontstane situatie.

Patsy: Naast welke beroemdheid zou je graag in het vliegtuig zitten en naar waar zouden jullie vliegen?

Naast Paul de Leeuw, ik bedacht deze week dat ik het heel erg leuk zou vinden om JaNee (mijn pop) met hem in gesprek te laten gaan en hem het hemd van het lijf te vragen. Ik hou niet zo van lange vluchten dus dan zou ik kiezen voor een vlucht naar de Canarische Eilanden, altijd lekker warm daar J

Patsy: Wat eet je dolgraag?

Ik heb wel wat met de Mexicaanse keuken maar als ik zelf moet koken dan staat er toch wel bijna wekelijks Pilav op het menu, al jaren, dat blijf ik lekker vinden.

Patsy: Vandaag is het feest in Nederland. Jullie hebben een nieuwe Koning en Koningin en daarom krijg je € 5000. De enige voorwaarde is dat je al dat geld vandaag voor de helft aan jezelf en de andere helft aan andere mensen besteed. Wat zou je kopen Helen?

Oei, dat is een gevaarlijke vraag want met uitspreken wie die andere helft krijgt zou ik wel eens iemand voor het hoofd kunnen stoten dus dat doe ik niet maar die heeft wel een duidelijke bestemming. Voor mezelf zou ik een bad of hot tub kopen, iets waarin ik heerlijk kan ontspannen na een werkdag in ieder geval.

Patsy: Wat is de gelukkigste fase in je leven?

Deze fase, ik ben heel lang zoekende geweest naar mezelf en naar mijn plek in deze wereld. Ik heb het gevoel dat ik die nu gevonden heb, dat ik stroom, mijn eigen pad volg en de dingen doe die ik graag wil doen en waar ik in geloof.

Patsy: Luister je graag naar muziek of neem je liever een boek op de schoot?

Ik hou van muziek maar neig toch naar het boek, ik ben een enorme lezer en verslind boeken (met name thrillers)

Patsy: Bedankt Helen voor dit prachtig interview en de lezertjes zou ik zeker willen voorstellen om ene bezoekje te brengen aan jou prachtige website.    
 http://www.handpop.nl/





30.11.2012
Bakkerij Benny en Hilde te Kortrijk Dutsel


Ik ken Hilde als een altijd even vriendelijke vrouw die je met de grootste lach een brood of taart verkoopt. Ook de verschillende werknemers, zijn uiterst vriendelijk en behulpzaam. 
Ik vermoed dan ook, dat als je bij haar komt solliciteren, je samen met je werkcontract een speciaal drankje krijgt, waardoor je 24/24 uur vrolijk door het leven gaat. 
Bij onze ontmoeting van dit interview, hoor ik haar gepassioneerd praten over haar paarden. Terwijl ze me verteld over het galopperen, de mooie wandelingen en spijtig genoeg ook het verdriet dat ze met haar paarden beleefd , denk ik stilletjes: “ Hoe doet ze het toch…, zaakvoerster van zo een grote bakkerij, haar huishouden, zoonlief en dan ook nog de paardenstallen onderhouden?”
Voor het interview staan we in de bakkerij, waar ik de zeer nette bakkerij eens van een andere kant zie. 



Patsy: Hoe lang hebben jullie al bakkerij in Holsbeek?



Hilde: 18 jaar. We zijn hier gekomen dankzij de mensen die hier vroeger recht tegenover een beenhouwerij hadden. Ze vertelde ons dat het zo goed voor Kortrijk Dutsel zou zijn, dat er ook een bakkerij zou komen en gelukkig konden we dit huis aankopen. Het is een enorme grote investering van materiaal, als je start met een warme bakkerij en daarom zijn we gestart met tweedehands machines. 



Patsy: ja ik weet nog, dat ik jullie trog zo prachtig vond in jullie winkel. 



Hilde: (kijkt vol verbazing naar mijn liefde voor antiek) Ja ik weet niet meer waar die eigenlijk naartoe is gegaan…….vermoedelijk in de oven. 


Patsy: Wat is jouw lievelingstaart of gebak?

Hilde: hahahaha, ja nu gaat Benny niet goed gezind zijn, als hij dit antwoord zal lezen…………….Abrikozentaart, maar frangipanetaart vind ik ook heel lekker. 

Patsy: Hilde, misschien een gekke vraag, maar weet jij dat je de mooiste ogen hebt van gans Holsbeek? 

Hilde: A ja???? 

Patsy, ja dat vind ik. Net als bij de zangeres Marva, heb jij ook die fonkelende lichtjes in je ogen. ( Hilde lijkt te schrikken van mij compliment, maar ik ben er zeker van dat er veel mensen mij gelijk zullen geven.) 

Patsy: Als je iedereen zou kunnen kiezen op de hele wereld, wie zou je dan willen ontmoeten? 

Hilde: oei weet ik niet 

Zus Ann, komt ondertussen bij ons staan. 

Patsy: Jullie zijn volgens mij twee handen op één buik, is het niet? 

Hilde: Ja dat zijn we zeker. We wonen tegenover elkaar en we werken met elkaar en dat gaat fantastisch goed. Ik ben ook het proefkonijn van mijn zus, als ze iets nieuws kookt, mag ik altijd proeven en als ik bijvoorbeeld aardappelen te kort heb, loop ik het straat over en kan ze me altijd verder helpen. Ze heeft ook altijd wel overschotjes liggen en die gaan makkelijk het straat over. 

Zus Ann: Tja ik heb dat zo geleerd van ons mama, ik maak altijd voldoende klaar. 

Hilde: Ja bij mijn zus ben je op elke minuut van de dag welkom en ze heeft altijd wel iets lekkers bij de koffie. 

Patsy: Hoe ziet jou jouw mooiste Kerstfeest eruit? 

Hilde: samen met de familie hé. Ja elk jaar doe ik het Kerstfeest bij mij thuis en Nieuwjaar is bij ons mama. Ik zou de familie zeker niet kunnen missen met deze dagen. 

Patsy: Wat is jouw mooiste eigenschap aan je karakter? 

Hilde: Moet ik dat van mezelf zeggen??? 

Patsy: a ja Hilde, 

Hilde: Wel dan zeg ik lachen 

Patsy: en wat is jouw slechtste eigenschap? 

Hilde: (lacht) aaa, dat ik alles te goed wil doen. 

Patsy: Dan ben je een perfectionist? 

Hilde: Ja, eigenlijk wel! Ik wil alles te correct doen in mijn leven. 

Zus Ann,(beaamd dit) ja zo is mijn zus echt wel. 

Patsy: Kan je mij een leuke anekdote vertellen uit je leven? 

Hilde: Ja, toen ik veertig werd kreeg ik een Jack Russel puppy van 3 weken oud in een doos. Ik schudde zelfs nog met die doos, voor ik die open deed en ocharme dat kleine hondje zat daarin. 
Eigenlijk zat het verhaal zo in elkaar. Een klant van mij had een nestje met puppies en ik was zelfs al gaan kijken en had mijn voorkeur van puppy al laten horen, maar ik kreeg er geen van Benny. Met mijn verjaardag kreeg ik het hondje verpakt in een doosje en was ik natuurlijk heel blij. Het is dan wel even terug gegaan naar de voormalige eigenaars, want 3 weken is nog veel te jong om gescheiden te worden van de mama hé. 

Patsy: Hoe noemt jouw hondje? 

Hilde: Fly….geen Vlaai hé, want sommige mensen maakte al de link naar de bakkerij.
Het is dus Fly met een F. 

Patsy: Wat is voor jouw de mooiste tijd van het jaar? 

Hilde: De lente. Dan zie je de zomer zo al naderen. 

Patsy: Wat doe je graag naast het leven als bakkersvrouw? 

Hilde: Wel mijn liefde voor paarden natuurlijk en ik volg Benny zoveel mogelijk in zijn hobby. (Haar echtgenoot Benny is ondertussen voor de 2de keer opeenvolgend wereldkampioen van de bakkers en kreeg van ons Holsbeeks gemeentebestuur een trofee uitgereikt.)
(en ze gaat verder)…….Momenteel woont ook mijn zoon zijn Peruaanse vriendin bij ons thuis en daar ben ik heel blij mee. Ze doet heel erg haar best om in te burgeren in ons landje. 

Patsy: Hilde ik wil je hartelijk danken voor je kostbare tijd, voor dit zeer leuk interview.



11.11.2012
Mijn Oma, Angele Van hal

Een hallootje, maar geen kus, want daar houd ze niet van. Ze zit op haar normale plekje naast de daisyspeler,een cd-speler voor blinden. Al jaren luistert ze elke dag naar voorleesboeken van haar lievelingsschrijvers zoals Danielle Steel, Catherine Cookson en Montefiore. Volgende week wordt ze 89 jaar en geloof me, ze is met haar tijd mee en heeft een geheugen om U tegen te zeggen.
Ik vraag haar om een interview te doen voor mijn blog en krijg dadelijk het antwoord: " jamaar dan kan heel de wereld dat lezen?" en ze gaat verder....." tja, ik ben het nu al gewoon aan het worden, zeg maar". In de serviceflat en het rusthuis, weten ze haar naam altijd door te geven aan de journalisten , als ze een praatgraag en leuk interview willen.
Ik zet mijn recordertje aan en stel mijn eerste vraag......

Patsy: Oma wat is jouw leukste verjaardag of verjaardagscadeau dat je ooit in je leven hebt gekregen?


Angele: Wel, ik zou eerst eens een mop willen vertellen.....weet jij waarom de bomen geen voetbal spelen?


Patsy: Omdat ze geen schoenen kunnen aandoen???


Angele: Neen, (en begint heel hard te lachen).... omdat ze geschorst zijn.


Patsy: Ze vertelde het zo plezant, zo leuk, dat ik even de tijd nam om bij te komen en stelde terug de zelfde vraag: Oma wat is jouw leukste verjaardag of verjaardagscadeau dat je ooit in je leven hebt gekregen?

Angele: Wel Ik kreeg 3 jaar geleden voor mijn verjaardag, een optreden van Will Tura van jou. Ik had nog nooit een optreden meegemaakt en jij duwde mij in de rolstoel de grote zaal binnen.Ik hoorde van alles en wist niet wat te verwachten. Toen de eerste klanken weerklonken, schrok ik erg, want zo een het luid lawaai was ik niet gewoon. Daarna rolde de tranen over mijn wangen..........en ik denk ook bij jou. Ik heb genoten van het eerste liedje tot het laatste, al kan hij echt niet tippen aan mijn favoriet Kristof. Na het optreden kreeg ik dan ook nog eens extra aandacht van Will Tura zelf, want hij kwam door heel de menigte naar mij om mij persoonlijk een hand te geven.

Patsy: en drie kussen ook hé

Angele: Ja maar die kreeg ik graag van zo een grote man....(zei ze al lachend).

Patsy: Wat is jouw lievelingstaart of gebak?

Angele: Rijsttaart met nen grote hoop slagroom erop.

Patsy: Als je wie dan ook mocht kiezen in gans de wereld om eens te ontmoeten, wie zou het dan zijn?

Angele: oei weet ik niet.....ik denk als ik voor nen hoge piet ga staan, dat ik niet meer zal kunnen klappen...................(ze denkt even na) Fabiola, ja het zou Fabiola zijn, maar dan wel in het paleis zelf hé, niet hier.

Patsy: Wat vind je een leuke eigenschap aan jezelf?

Angele: Dat ik met alles nog kan meepraten.

Patsy: Wat vind je de slechtste eigenschap van jezelf?

Angele: Dat ik smodderes van beroep ben.

Patsy: Ja Oma, maar als je niet ziet, is het toch normaal dat je morst hé.

Angele: Ja soms pak ik met mijn mes wat boter en wil ik mijn boterham smeren en dan valt de boter eraf en dan ben ik te koppig om terug boter op mijn mes te pakken en eet ik die boterham dan maar gewoon droog op en jij vind dan de dag erna de boter terug en roept dan meestal: " er is hier weer een boteroorlog geweest".

Patsy: Oma welk woord of zin gebruik je heel veel?

Angele: "sorry" (zegt ze stilletjes)

Patsy: Wat was je favoriete eten, toen je klein was?

Angele: Een boterham met afgebakken vet en donkere suiker, maar die at ik meestal niet thuis, want daar waren geen centjes voor.

Patsy: Welke huishoudelijke taak deed je vroeger niet graag?

Angele: Strijken.....en daarom geef ik dat aan jou ( zegt ze met een grote lach)

Patsy: Oma wat is jouw mooiste Kerst  herinnering?

Angele: Wel Patsy, vroeger kocht ik al een hele tijd voordien Nieuwjaarskoeken. Dat waren droge ronde koeken met een roze en groene glazuur op. 40 jaar geleden had ik die ook gekocht, je moeder was toen 6 jaar en ik vond die niet meer terug en begon aan mezelf te twijfelen of ik ze wel degelijk had gekocht. Maar met Kerst kreeg ik die koeken één voor één ingepakt als cadeautje en dat vond ik geweldig plezant. Toen bestond ons Kerstdinee uit patatten met melksaus en daar waren we daar heel blij mee. Tegenwoordig is dat anders hé.

Patsy: Vind je dan het Kerstdiner van deze tijd niet lekker?

Angele: Ohhhh jawel, want jij maakt altijd iets wat ik lekker vind, maar vind het wel erg dat ik zo smodder.

Patsy: Wat vond je van dit interview Peteke?

Angele: Wel je gaat toch niet "Peteke" schrijven hé, anders noemt iedereen mij Peteke?


Bedankt aan mijn lieve "Oma" en ik hoop dat ik nog veel jaren boteroorlog mag meemaken.xxx    


9 opmerkingen:

  1. Angeleke wat ben ik vereerd dat ik je peteke mag noemen en je af en toe zelfs een kusje mag geven ... en smodder jij er maar lustig op los meid jij màg dat ... een dikke pluim voor je spontane reacties , je hebt dat zeer goed gedaan ... maar ik had niet anders verwacht van jou hoor ♥♥♥

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ik wacht al vol ongeduld om je volgend intervieuwtje te lezen hoor xxx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. het nieuwe intervieuwtje met bakkers vrouwtje Hilde was weer super zenne Patsy ! chappeau

      Verwijderen
  3. Wat een ontroerend, lief en mooi interview...
    Ik hoop dat jou *Peteke* nog héél lang mag en kan smodderen en boteroorlogskes voeren...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ook dit tweede interview is fantastisch....
    Ik kijk nu al uit naar het derde....

    BeantwoordenVerwijderen
  5. We hebben er een tijdje moeten op wachten maar je 3é intevieuwtje was weer top hoor Patsy , net als je 2 vorige trouwens (y)

    BeantwoordenVerwijderen

  Elk jaar maak ik een Kerstdecoratie, met wat ik uit de kringloopwinkel, tweedehands of action komt.  Dit jaar zijn dat twee grote zware ka...